Χτίζουν μέσα στα χαλάσματα, παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους και αψηφούν όσους τους λένε ότι κάνουν λάθος. Δε είναι δύσκολο να καταλάβεις γιατί. Όλοι όσοι τους λένε ότι κάνουν λάθος κατάφεραν να κάνουν τη πρεμιέρα. Του λάθους. Πανηγύριζαν στην πτώση της Χούντας και ξέχασαν από που ξεκίνησαν όλα. Το σύστημα. Την ανατροπή του.
Γράφουν πάνω στα ερείπια, ξυπνάνε μέσα από τις φωνές τους. Φωνές που τρομάζουν όσους νομίζουν ότι έχουν κάτι να χάσουν.
Μα δεν έχετε κάτι να χάσετε. Δεν σας έμεινε κάτι, απλά δεν το έχετε καταλάβει. Ξεπουληθήκατε. Τα δώσατε όλα. Το δανεικό σας σπίτι και αυτοκίνητο δεν είναι ιδιοκτησία. Οι μέρες της αφθονίας σας δεν είναι καν μετρημένες. Τελείωσαν.
Και οι γενιές που ήρθαν ξύπνησαν επιτέλους, και διεκδικούν αυτό που είναι δικό τους. Τη ζωή.
Πώς μπορείς να αρνηθείς τη ζωή σε κάποιον που την απαιτεί. Σε κάποιον που δεν θέλει να τη βάλει ενέχυρο. Μπορείς?
Μπορείς να του πάρεις τη ζωή και να την ανταλλάξεις για κάτι που δεν θα τον ωφελήσει?
Αν έχεις παντελόνια όπως λένε στο χωριό μου δεν θα το κάνεις. Δεν πρέπει να το κάνεις. Δεν σου αξίζει. Αυτές τις κολασμένες γενιές δεν πρέπει να τις πληγώσεις παραπάνω. δεν πρέπει να συνεχίσεις να τις προδίδεις.
Είναι η ώρα σου να κάνεις πίσω, όπως έκαναν και άλλοι σοφότεροι πριν από σένα. Είναι ώρα να τις αφήσεις να διεκδικήσουν ότι τους στέρησες. Ότι δεν είχες το θάρρος να διεκδικήσεις. Το αύριο.
Το μέλλον δεν είσαι εσύ. Μη στερείς από τις κολασμένες γενιές το μόνο που έχουν.
Αν και ανήκω στη λεγόμενη γενειά του Πολυτεχνείου, και είναι αλήθεια ότι αρκετοί όχι όμως όλοι αυτής της γενειάς πούλησαν "και τη μάνα τους για να ανέβουν" έχω να δηλώσω ότι είμαι αληλλέγγυος στη νέα γενεια η οποία πρέπει να παλαίψει για όσα της στερούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέκομαι με ευλάβεια μπροστά της.
Εμείς που ακόμα πιστεύουμε στο μήνυμα και τις αρχές του Πολυτεχνείου διαβεβιώνω ότι εξακολουθούμε στη καθημερινή ζωή να δίνουμε τις προσωπικές μας μάχες.