Οι «γέροι του Muppet» σχολιάζουν...



Αυτοί είναι παράξενοι;

   Τη σήμερον ημέρα κάποιοι βλέπουν τα γεγονότα από τη δική τους ήρεμη και ατάραχη μεριά, ενώ κάποιοι άλλοι διακατέχονται από μία πιο ανήσυχη αύρα. Οι της πρώτης κατηγορίας θεωρούν πως τα πράγματα θα βρουν τη σειρά τους και πως όλα θα γίνουν στην ώρα τους. Απεναντίας, είναι κι εκείνοι που έχουν κάτι να πουν προσάπτοντας κατηγορίες καχύποπτου χαρακτήρα. Άνθρωποι παλαιότερων εποχών, οι οποίοι δεν έχουν δεχτεί τον εκσυχρονισμό των δεδομένων και των καταστάσεων, οι οποίες επικρατούν σήμερα, έχοντας μία διαφορετική διάσταση και νότα. Άνθρωποι του στυλ των γέρων του muppet show, οι οποίοι δεν αφήνουν... καρφίτσα να πέσει, έχοντας ένα σχόλιο για το οτιδήποτε βλέπουν να συμβαίνει γύρω τους.
   Ένα πρωινό, λοιπόν, οι Στάτλερ και Γουόλντορφ, φορούν τα καλά τους κοστούμια και αποφασίζουν να πάνε μία βόλτα με το αυτοκίνητο. Ο ήλιος... παίζει κρυφτό ανάμεσα στα σύννεφα, ωστόσο, αυτό δεν εμποδίζει το γνωστό δίδυμο...
   Στάτλερ: Κοίτα Γουόλντορφ. Μπορεί οι τιμές των καυσίμων να αυξομειώνονται, τα αυτοκίνητα όμως συνεχίζουν να κυλούν με ξέφρενους ρυθμούς στους δρόμους.
   Γουόλντορφ: Ε ναι, Στάτλερ. Μπορεί να μην είναι καθημερινή, ο κόσμος όμως δεν έχει το κουράγιο να δει τις βιτρίνες περπατώντας. Παίρνει το αμάξι του, κάνει μία μικρή βόλτα και αν ψωνίσει κάτι, θα είναι ένα προϊόν πρώτης ανάγκης. Αποτέλεσμα όλου αυτού, τα καταστήματα να είναι άδεια. Κι αν... τολμήσει να μπει κανείς, ρίχνει μία ματιά και φεύγει.
   Στάτλερ: Είναι κρίμα φίλε μου. Και για τις δύο μεριές. Οι μεν καταναλωτές δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ξοδέψουν χρήματα σε τέτοιου είδους αγορές και τους δε καταστηματάρχες να βλέπουν πως οι υποψήφιοι αγοραστές ολοένα και μειώνονται. Κατάσταση, που απογοητεύει αμφότερες τις πλευρές.
   Γουόλντορφ: Κακά τα ψέμματα, πρόκειται για μία θλιβερή εικόνα. Με νύχια και με δόντια προσπαθούν οι μαγαζάτορες να διατηρήσουν «ζωντανή» την επιχείρησή τους και να τη συντηρήσουν. Αναρωτιέμαι, με τι μούτρα γυρνούν στο σπίτι το μεσημέρι και κάθονται στο τραπέζι να φάνε; Οι δικοί τους άνθρωποι πώς αντιδρούν και τι έχουν να τους πουν; Μπορούν να τους ενθαρρύνουν άραγε;
   Στάτλερ: Αχ! Δεν ξέρω Γουόλυ. Δεν θα ήθελα πάντως να ήμουν στην θέση τους...
   Γουόλντορφ: Να, κοίτα. Μέσα σε όλα, έχεις κι ένα φαρμακείο ανά εκατό μέτρα. Σε μία κοινωνία τριάντα χιλιάδων μόνιμων κατοίκων, αντιστοιχούν είκοσι φαρμακεία; Σε λίγο, εκτός των διανυκτερεύσεων, θα έχουμε και τις τακτικές ευφημερίες. Αντιθέτως, το εκάστοτε φαρμακείο θα απευθύνεται στους θαμώνες του. Στους πιστούς πελάτες του, οι οποίοι εμπιστεύονται τον φαρμακοποιό τους.
   Στάτλερ: Πφ! Φαντάσου να «ανοίξουν» και τα επαγγέλματα...
   Γουόλντορφ: Πλάκα θα έχει!
   Στάτλερ: Δεν θα ξέρουμε τι δάκρυα βλέπουμε. Χαράς ή λύπης; Γιατί, το άλλο; Για να ανοίξεις ένα φαρμακείο τώρα, πρέπει να είσαι απόφοιτος φαρμακευτικής σχολής. Αν όμως προχωρήσει το θέμα των «ανοικτών» επαγγελμάτων, δεν θα χρειάζεσαι πτυχίο. Μπάτε σκύλοι, αλέστε! Με λίγα λόγια, τόσα νέα παιδιά που σπουδάζουν ή θέλουν να σπουδάσουν, με τι καρδιά θα το κάνουν;
   Γουόλντορφ: Μα Στάτλερ, δεν θα χρειάζεται να σπουδάσεις. Αυτόματα, σου δίνεται η ευκαιρία να ασχοληθείς με κάτι το οποίο δεν έχεις την απαραίτητη εντριβή-εξειδίκευση. Πώς είναι να βγάζεις άδεια οδήγησης χωρίς να έχεις περάσει επιτυχώς από τις απαραίτητες κατά τα άλλα εξετάσεις; Απλά, δίνεις κάτι παραπάνω -σε χρήμα- και την επόμενη μέρα έχεις το δίπλωμα στο σπίτι.
   Στάτλερ: Δυστυχώς, οι νέες γενιές τα θέλουν όλα στο πιάτο. Έτοιμα και στρωμένα. Να μην παιδευτούν πάνω σε κάτι το οποίο στην ουσία θα βελτιώσει το είναι τους. Το ποιόν τους.
   Γουόλντορφ: Επίσης, αυτό που παρατηρώ σε καθημερινή βάση, είναι πως πάντα βιάζονται να πάνε κάπου. Πόσες φορές έχω δει προσπεράσεις σε λάθος σημεία... Εκεί που λες «μα τι κάνει; Γιατί ρισκάρει έτσι;»
   Στάτλερ: Μάλλον δεν έχουν πάρει τη ζωή τους στα σοβαρά. Νομίζουν πως πρόκειται για ένα διαρκές παιχνίδι. Δεν νομίζω όμως να έχουν συνειδητοποιήσει πως υπάρχει και ένας «χαμένος» σε αυτήν την υπόθεση.
   Γουόλντορφ: Έλλειψη διαπαιδαγώγησης το λέω εγώ αυτό, Στάτλερ! Όπως, άλλωστε, συμβαίνει και με τις νεαρές κοπέλες, οι οποίες θέλουν να δείξουν τα κάλλη τους χρησιμοποιώντας όμως ανορθόδοξους τρόπους. Προσωπικά, δε συμφωνώ με την ελλειπή αμφίεσή τους. Να καταλάβω πως επιθυμούν να αναδείξουν την θηλυκότητά τους, αλλά ίσα ίσα, που νομίζω πως μονάχα προκαλούν το έτερο φύλο.
   Στάτλερ: Δεν έχεις άδικο, Γουόλυ. Πού είναι οι δικές μας εποχές που φλερτάραμε συνεχώς αλλά σεμνά και με ωραίους τρόπους, ε; Καταρχήν, από τις λιγοστές φορές που έχει τύχει να πάω για ένα καφεδάκι με τη σύζυγο, παρατηρώ πως δεν υφίστανται κοινές παρέες. Γύρω σου θα δεις αντροπαρέες ή γυναικοπαρέες. Άντε κάπου εκεί ανάμεσα να δεις και κανένα ζευγαράκι. Αλλά πού είναι οι μεγάλες παρέες όπου γίνεται τζέρτζελο;
   Γουόλντορφ: Ξέρεις; Έχουν φροντίσει και συνεχίζουν να το κάνουν, εκείνοι που εγώ τους χαρακτηρίζω ως «λάτρεις της αποξένωσης». Εφεύρουν διαρκώς νέα τεχνάσματα, τα οποία τους βοηθούν να «χαλούν» τις γενιές, παρουσιάζοντάς τους ιδανικούς αντικαταστάτες. Υπολογιστές, τηλεοράσεις, κατέχουν πια το δικό τους πρωταγωνιστικό ρόλο. Ναι, ξέρω. Και από τα δύο ενημερώνεσαι για το τι συμβαίνει γύρω σου, ενώ πλέον υπάρχουν και εργαλεία που φέρνουν πιο κοντά τους πρώην συνεργάτες, φαντάρους, συμμαθητές...
   Στάτλερ: Α! Και κάπως έτσι, προτιμάς να τα λες μέσω χαζοκουτιών, παρά να κανονίσεις να βγεις για μία βόλτα. Επίσης, θα μου επιτρέψεις να προσθέσω πως η τηλεόραση έχει μετατραπεί σε λάτρη της καταστροφολογίας. Περισσότερα είναι τα αρνητικά, παρά τα θετικά. Μιλούν ατελείωτες ώρες για ανούσια πράγματα και αφιερώνουν ένα τρίλεπτο για διάφορα εικαστικά θέματα. Στη συνέχεια, ακολουθεί το αθλητικό δελτίο, όπου μπορείς να... καμαρώσεις τα φυντάνια που «κοσμούν» τις κερκίδες των ελληνικών γηπέδων.
   Γουόλντορφ: Χε χε χε! Έβλεπα τις προάλλες τα καλόπαιδα να εισβάλλουν στον αγωνιστικό χώρο και να τα βάζουν με την αστυνομία. Βέβαια, ποιος σου εγγυάται ότι δεν τους ελέγχει ένας από τους «από πάνω», βάζοντάς τους να λειτουργούν για δικό του όφελος; «Ε, παιδιά, κοιτάξτε! Αδικείται η ομάδα μας. Τρέξτε να διαμαρτηρηθείτε, σπάζοντας οτιδήποτε βρείτε στο διάβα σας!»
   Στάτλερ: Ω! Κουράστηκα, Γουόλντορφ. Νομίζω πως αρκετά προβλήματα μαζεύτηκαν σήμερα στο κεφάλι μου. Για να μην πω, γενικότερα... Τι λες; Έλα να φορτώσουμε το αμάξι και να πάμε με τις κυρίες μας ένα σαββατοκύριακο στα βουνά!
   Γουόλντορφ: Με τι σύνταξη βρε; Χα χα χα!