Είναι ωραίοι αυτοί οι Γαλάτες!
Πολλές φορές βλέπεις μία κοινωνία άρτια οργανωμένη, στους κόλπους της οποίας τα πάντα είναι ιδανικά κι αρμονικά πλασμένα. Βέβαια, η πλάστιγγα γέρνει περισσότερο στην περίπτωση που αναφερόμαστε σε χωριό, παρά σε πόλη. Και οι λόγοι είναι προφανείς... Οι συνθήκες λειτουργίας είναι πιο ευνοϊκές όταν πρόκειται για μικρότερο αριθμό συντελεστών, ενώ οι όποιες διαδικασίες ίσως απαιτούν λιγότερο χρόνο...
Ένα τέτοιο παράδειγμα μπορώ να πω πως είναι το μικρό γαλατικό χωριό, γνωστό στους λάτρεις των κόμικς, αλλά και όχι μόνο. Μία τοπική κοινωνία, όπου έκαστος στο είδος του και όλοι σαν... γλεντζέδες. Τις πρωινές ώρες ο κάθε μαγαζάτορας κερδοσκοπεί, ενώ τα βράδια στήνεται ένα τεράστιο τσιμπούσι, στο οποίο δίνουν το παρών όλοι οι χωριανοί.
Ως μία σύγχρονη Γαλατία, λοιπόν, θα τολμήσω να παρομοιάσω τη δική μου περιοχή, στην οποία πιστεύω πως βλέπω περιθώρια βελτίωσης και εξέλιξης. Συγκεκριμένα, αφήνω... εκτός σχεδίου τα μαγαζιά που βρίσκονται παράλληλα της παραλιακής οδού και επικεντρώνομαι στο κομμάτι εκείνο, όπου φαντάζομαι πως υπάρχει η δυνατότητα να εξισωθεί -κάποια στιγμή- με πολυσύχναστα σημεία του αθηναϊκού κέντρου.
Προσωπικά, νομίζω πως το κομμάτι το οποίο βρίσκεται πλησίον του τοπικού λιμανιού, συγκεντρώνει βάσιμες ελπίδες να... μεταμορφωθεί σε ένα φιλόξενο και «ζεστό» μέρος, όπου ο υγιής πληθυσμός της πόλης θα έχει την ευκαιρία να ψυχαγωγείται. Τα καταστήματα αυτής της... γειτονιάς μπορούν να αλλάξουν ριζικά όψη και στυλ, ελκύοντας έτσι πλήθος ενδιαφερόμενων και μελλοντικών θαμώνων. Κατά την ταπεινή μου άποψη, ένα μαγαζάκι το οποίο θα φημίζεται για τα ρακόμελά του, θα συγκεντρώσει τα βλέμματα των πολλών αλλά και το... απλόχερο αντίτιμό τους. Μία ωραία ατμόσφαιρα, η οποία θα δημιουργείται από τα «κολλητά» μεταξύ τους τραπέζια, την αντίστοιχη μουσική υπόκρουση και τις ευχάριστες συζητήσεις ανάμεσα στις παρέες που θα πλαισιώνουν το φιλικό αυτό περιβάλλον.
Ακριβώς δίπλα, το μαγαζί που θα ικανοποιεί τις ορέξεις των αυθεντικών Κρητικών και των φαν της παραδοσιακής κουζίνας. Τοπικοί μεζέδες συνοδεύουν τη ρακή, η οποία ρέει άφθονη στις νταμιτζάνες. Όπως συμβαίνει άλλωστε στην Κρήτη με τα ξακουστά ρακάδικα.
Τρίτη στη σειρά, η... ξενόφερτη μπυραρία. Ξανθιές, κόκκινες, μαύρες και άλλες πολλές προσφέρονται στους λάτρεις του αφρού, ενώ πιο δίπλα χίλιες και μία μυρωδιές σε... αποσπούν από το έργο σου. «Νυστικό αρκούδι δεν χορεύει» λέει ο λαός και οι ειδικοί σπεύδουν να εξυπηρετήσουν κατάλληλα τους πειναλέους πελάτες. Βέβαια, οι προχειρότητες δεν χωρούν στο κάδρο και γι αυτό αποκλείονται οι κάθε είδους νεόπλουτοι, οι οποίοι δεν φροντίζουν η εικόνα τους να συνάδει με το υπόλοιπο έργο τέχνης.
Και για να προλάβουμε τα χειρότερα, άνθρωποι της δημοτικής αστυνομίας «φρουρούν» την είσοδο αλλά και την έξοδο του ειδικά διαμορφωμένου πλακόστρωτου πεζόδρομου, ώστε οι φασαριόζοι και όσοι δεν ταιριάζουν με την καλαισθησία του συνόλου, να μην έχουν δικαίωμα πρόσβασης.
Πείτε μου τώρα σε τι δεν συμφωνείτε και βάλτε τη δική σας πινελιά σε αυτό το δημιούργημα. Το οποίο κάνει την εμφάνισή του σε πληθώρα περιοχών, τόσο εντός ελληνικών, όσο και εκτός συνόρων. Γιατί να μην αποτελούμε κι εμείς ρε αδερφέ ένα άρτια οργανωμένο σύστημα, αλλά και πρότυπο στα μάτια εκείνων που βρίσκονται εκτός του... γαλατικού χωριού μας;
Ε ρε ένας Αστερίξ που μας χρειάζεται...
 |
| Φέρτε τους! |
Ένα τέτοιο παράδειγμα μπορώ να πω πως είναι το μικρό γαλατικό χωριό, γνωστό στους λάτρεις των κόμικς, αλλά και όχι μόνο. Μία τοπική κοινωνία, όπου έκαστος στο είδος του και όλοι σαν... γλεντζέδες. Τις πρωινές ώρες ο κάθε μαγαζάτορας κερδοσκοπεί, ενώ τα βράδια στήνεται ένα τεράστιο τσιμπούσι, στο οποίο δίνουν το παρών όλοι οι χωριανοί.
Ως μία σύγχρονη Γαλατία, λοιπόν, θα τολμήσω να παρομοιάσω τη δική μου περιοχή, στην οποία πιστεύω πως βλέπω περιθώρια βελτίωσης και εξέλιξης. Συγκεκριμένα, αφήνω... εκτός σχεδίου τα μαγαζιά που βρίσκονται παράλληλα της παραλιακής οδού και επικεντρώνομαι στο κομμάτι εκείνο, όπου φαντάζομαι πως υπάρχει η δυνατότητα να εξισωθεί -κάποια στιγμή- με πολυσύχναστα σημεία του αθηναϊκού κέντρου.
Προσωπικά, νομίζω πως το κομμάτι το οποίο βρίσκεται πλησίον του τοπικού λιμανιού, συγκεντρώνει βάσιμες ελπίδες να... μεταμορφωθεί σε ένα φιλόξενο και «ζεστό» μέρος, όπου ο υγιής πληθυσμός της πόλης θα έχει την ευκαιρία να ψυχαγωγείται. Τα καταστήματα αυτής της... γειτονιάς μπορούν να αλλάξουν ριζικά όψη και στυλ, ελκύοντας έτσι πλήθος ενδιαφερόμενων και μελλοντικών θαμώνων. Κατά την ταπεινή μου άποψη, ένα μαγαζάκι το οποίο θα φημίζεται για τα ρακόμελά του, θα συγκεντρώσει τα βλέμματα των πολλών αλλά και το... απλόχερο αντίτιμό τους. Μία ωραία ατμόσφαιρα, η οποία θα δημιουργείται από τα «κολλητά» μεταξύ τους τραπέζια, την αντίστοιχη μουσική υπόκρουση και τις ευχάριστες συζητήσεις ανάμεσα στις παρέες που θα πλαισιώνουν το φιλικό αυτό περιβάλλον.
Ακριβώς δίπλα, το μαγαζί που θα ικανοποιεί τις ορέξεις των αυθεντικών Κρητικών και των φαν της παραδοσιακής κουζίνας. Τοπικοί μεζέδες συνοδεύουν τη ρακή, η οποία ρέει άφθονη στις νταμιτζάνες. Όπως συμβαίνει άλλωστε στην Κρήτη με τα ξακουστά ρακάδικα.
Τρίτη στη σειρά, η... ξενόφερτη μπυραρία. Ξανθιές, κόκκινες, μαύρες και άλλες πολλές προσφέρονται στους λάτρεις του αφρού, ενώ πιο δίπλα χίλιες και μία μυρωδιές σε... αποσπούν από το έργο σου. «Νυστικό αρκούδι δεν χορεύει» λέει ο λαός και οι ειδικοί σπεύδουν να εξυπηρετήσουν κατάλληλα τους πειναλέους πελάτες. Βέβαια, οι προχειρότητες δεν χωρούν στο κάδρο και γι αυτό αποκλείονται οι κάθε είδους νεόπλουτοι, οι οποίοι δεν φροντίζουν η εικόνα τους να συνάδει με το υπόλοιπο έργο τέχνης.
Και για να προλάβουμε τα χειρότερα, άνθρωποι της δημοτικής αστυνομίας «φρουρούν» την είσοδο αλλά και την έξοδο του ειδικά διαμορφωμένου πλακόστρωτου πεζόδρομου, ώστε οι φασαριόζοι και όσοι δεν ταιριάζουν με την καλαισθησία του συνόλου, να μην έχουν δικαίωμα πρόσβασης.
Πείτε μου τώρα σε τι δεν συμφωνείτε και βάλτε τη δική σας πινελιά σε αυτό το δημιούργημα. Το οποίο κάνει την εμφάνισή του σε πληθώρα περιοχών, τόσο εντός ελληνικών, όσο και εκτός συνόρων. Γιατί να μην αποτελούμε κι εμείς ρε αδερφέ ένα άρτια οργανωμένο σύστημα, αλλά και πρότυπο στα μάτια εκείνων που βρίσκονται εκτός του... γαλατικού χωριού μας;
Ε ρε ένας Αστερίξ που μας χρειάζεται...
... Αν και είναι αρκετοί εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι για να ηγηθούν της συγκεκριμένης προσπάθειας, αλλά και πολύ περισσότερο οι υποδομές για την ανάδειξη αυτού του τόπου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ποιά παραλία της Ευρώπης (και της Τουρκίας ακόμα)έχετε δεί την αισχρή κατάληψη της παραλίας κυρίως από μαγαζιά, που αφού κάνουν τις κατασκευές, μετά αρχίζουν τα ντάμπα-ντούμπα σε σημείο οι μεν περίοικοι να πρέπει να μετακομίσουν, οι δε λοιποί μαγαζάτορες που δουλεύουν ήσυχα, να συνιστούν στους εναπομείναντες πελάτες τους...υπομονή; Αντί για τα ρακάδικα με μουσική υπόκρουση στο κέντρο, δεν είναι καλύτερα να φέρουμε πρώτα την ευνομία και την καθαριότητα, αφού :
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο από τη διασταύρωση μέχρι την πλατεία Βενιζέλου, θαυμάστε στη σειρά:
Ένα εγκαταλελειμμένο βάθρο με κάγκελα από νίκελ για τοποθέτηση αγάλματος εδώ και χρόνια, ένα μαγαζί, που αντί για απλή χρήση της παραλίας, έχει κάνει στην ουσία επέκταση του καταστήματος με μπαρ και εξωτερικά μεγάφωνα ΜΕΧΡΙ το κύμα ακριβώς, ένα λιμάνι απεριποίητο με συρματοπλέγματα, μία τεράστια ταβέρνα που έχει καταλάβει όλο το πεζοδρόμιο με τζαμαρίες, μία φτωχή και αφώτιστη παιδική χαρά και μετΆ τη στροφή (ξέρετε εκεί που μένουν δημοτικοί σύμβουλοι επί των επιτροπών και των πολιτιστικών) τρία μαγαζιά με πλήρεις κατασκευές δίπλα στο κύμα, τα οποία καλύπτουν και άλλες ανάγκες μας, αφού πλέον δεν είναι ανάγκη να πάμε ούτε στο Vegas ούτε προς ποικίλες τέρψεις στην Εθνική Οδό...Όσο για τους ευτυχείς περιοίκους, αυτοί έχουν τζάμπα διασκέδαση μέχρι τις πρωινές ώρες.
Αμέσως μετά υπάρχουν δύο κατασκευές-κουφάρια πάνω στο κύμα φυσικά (το ένα έχει και εξέδρα πάνω στο νερό και το άλλο είναι κάτι σαν παλιατζίδικο επίπλων)!
Στην άλλη άκρη της πλατείας υπάρχει η "καφετέρια" που αναστάτωσε όλο το καλοκαίρι με τσιλιαδόρους και περιπολικά για κάτι παράνομες ιστορίες με τραγουδιστές στη παραλία. Τώρα,έχει αμπαρώσει το μαγαζί σαν αποθήκη, έχει παρατήσει την κατασκευή της παραλίας με καλώδια πάνω και κάτω, κάτι ελεεινά τραπέζια βιδωμένα πάνω στο πεζόδρομο, νάυλον μπερντέδες και σκουπίδια!
Αυτά(και άλλα φυσικά, που μου διαφεύγουν).
Λοιπόν, αντί να λέει ο κάθε άσχετος την παραλαπίπα του, είτε πρόκειτε για δημότες είτε πρόκειτε για κάποιους δημοτικούς φωστήρες, ΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ και μετά να αποφασίσουμε ως πόλη για την αξιοποίηση της πολύτιμης παραλίας μας, που δεν είναι κτήμα του κάθε αεριτζή, αλλά όλων μας..
Ας αξιοποιήσουμε και το επιστημονικό δυναμικό της πόλης, που μπορεί να βοηθήσει σε αυτή την κατεύθυνση, είτε με ελάχιστη αμοιβή, είτε ακόμη και δωρεάν, διότι κατά καιρούς έχουμε προτάσεις για δωρεάν μελέτες ακόμη, από ανθρώπους που θα ήθελαν να βοηθήσουν τη γειτονιά που διαμένουν. Προσωπικά, έχω ακούσει ότι υπάρχει διάθεση για προσφορά και από το σύλλογο μηχανικών αλλά και μεμονωμένα, όπως π.χ. από έναν αρχιτέκτονα για τη δεξιά πλευρά, από μία κοπέλα αρχιτέκτονα - πολεοδόμο για τη διαμόρφωση της παραλίας του κέντρου και είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και άλλοι.
Γιατί οι επικεφαλής του Δήμου δεν προσφεύγουν για βοήθεια αφού με έλάχιστο ή καθόλου κόστος θα γινόταν μιά αρχή για βελτίωση της πόλης;
Γιατί διατηρούν τις παρανομίες λίγων σε βάρος των πολλών;
Τ Ι Σ Υ Μ Β Α Ι Ν Ε Ι;
Σκουπιδούπολη !
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρωμιά !
Αλβανοκρατούμενη περιοχή !
Υποβάθμιση !
Ανίκανη και διεφθαρμένη Τοπική Αυτοδιοίκηση!
Υποδείξτε μου ένα μέρος που να μπορέσει κάποιος να περπατήσει χωρίς το μάτι του, η μύτη του να μην ενοχληθεί απο τα σκουπίδια-όχι λόγω της απεργίας,δικαιολογίας-αλλά σε κανονικες συνθήκες λειτουργίας του Δήμου των ανικάνων Σπατων-Αρτέμιδος.
Δυστυχώς η Λούτσα είναι συνώνυμο της υποβάθμισης και της βρωμιάς και χθές και σήμερα.
Τα Σπάτα πάντα ήταν χωριό και πάντα χωριό θα παραμείνει ,δυστυχώς.
Ενστερνίζομαι την αγανάκτηση του «Ανώνυμου Νο 2», αλλά για να μην υπάρχουν και μεταξύ μας παρεξηγήσεις, θα ήταν καλό οι χαρακτηρισμοί "άσχετος" και "παρλαπίπα" να συνοδεύονται από εισαγωγικά (« »). Άσχετος δεν είναι κανένας από τη στιγμή που κατοικεί στην εκάστοτε περιοχή. Άλλωστε, είναι προσωπική άποψη. Γι αυτό υπάρχουν τα blogs. Λίγος σεβασμός, λοιπόν, ως προς τον κάθε... ονειροπόλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ διατύπωση μιας άποψης και η έκφραση μιας γνώμης για το τρόπο διασκέδασης που θέλει κάποιος, κάθε άλλο παρά σε άσχετη παρλαπίπα παραπέμπει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή η μακροσκελής περιγραφή σου ανώνυμε 12:35 θεωρείται ως σχετική και αυθεντική, ή ως κάποια ακόμα άσχετη παρλαπίπα;
Κατ' εμέ τίποτε από τα δύο.
Διάλογος γίνεται και παραθέτουμε επιχειρήματα.
Οι απόψεις σεβαστές απ' όπου και αν προέρχονται.
Αλλά όταν επιχειρείς να "κατευθύνεις" τα πράγματα που αφορούν τους πολλούς εκεί που θέλεις "καπελώνοντας" άλλους συνομιλητές, τότε μάλλον ο νους φασιστικός χαρακτηρίζεται και πιθανόν στη συνέχεια και ιδιοτελής να αποκαλυφθεί..
Αν δεν κάνω λάθος βάζουμε εισαγωγικά μόνον όταν λέμε κάτι κατ' ευφημισμόν, πράγμα που δε συνέβη εδώ. Παραδέχομαι ότι ίσως θα έπρεπε να συγκρατήσω κάπως την οργή μου, ώστε να έκφραστώ πιο ήπια. Όμως, πόσο να αντέξουμε όταν ακούμε μονίμως υποδείξεις επί παντός επιστητού και εν προκειμένω υποδείξεις για το σοβαρό διαχείρησης μιας παραλίας συνεχώς και ακαταπαύστως κακοποιούμενης; Ο κάθε κάτοικος και κυρίως ο κάθε δημοτικός άρχων, ας ενημερωθεί κατ' αρχάς, αν αυτά που ονειρεύεται βασίζονται στην επιστημονική γνώση και αν επιτρέπονται από το Νόμο. Ο δημόσιος λόγος έχει απαιτήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ να δεχτώ ότι αυτά που προτείνατε ήταν μια ονειροπόληση. Στην ερώτηση, πώς συμβαίνει όλα τα όνειτα για χωροθετήσεις σ' αυτή την πόλη να αφορούν (κατά σύμπτωση;) διασκέδαση σε μαγαζιά και δη παραλιακά μετά μουσικής, τί θα μου απαντούσατε;
Όλα τα άλλα;
Βρήκα ένα πρόσφατα δημοσιευθέν άρθρο, που νομίζω, εξηγεί κάποια πράγματα:
http://attikanet.blogspot.com/2011/08/blog-post_29.html
Δεν γίνεται αναφορά για τα μαγαζιά που βρίσκονται παράλληλα με την παραλία Αρτέμιδος. Με κατάλληλη μελέτη και απαραίτητα μέτρα, ο χώρος που περιλαμβάνει τα κατά μήκος του τοπικού λιμένα ψυχαγωγικά καταστήματα, μπορεί να εξελιχθεί-μετατραπεί σε σύγχρονο κτηριακό συγκρότημα, το οποίο θα χαρακτηρίζεται ως φιλόξενο στο ισόγειό του, για τους κατοίκους της πόλης, και μάλιστα ανεξαρτήτου ηλικίας. Νομίζω πως πρόκειται για μία ιδανική κίνηση, η οποία δεν θα αποτρέπει τη νεολαία του τόπου να προτιμά τα καταστήματα της περιοχής. Κι η αλήθεια είναι, πως το «υγιές» κομμάτι της νεολαίας αυτής δε διασκεδάζει πλέον εντός των συνόρων της πόλης. Απλά, διότι αναζητά έναν πιο οργανωμένο και πιο ευνοϊκό για την ίδια τρόπο διασκέδασης, αλλά και χειρότερα, τόπο διαμονής... Το παρελθόν και το παρόν της Αρτέμιδας το βλέπουμε (όσο είναι αυτό δυνατόν). Το μέλλον της πού ειναι; Συνομήλικούς μου, πάντως, ελάχιστους βλέπω στα μαγαζιά της πόλης. Οι πολλοί έχουν ήδη απογοητευτεί και έχουν κουνήσει μαντήλι για άλλες πολιτείες. Μου φαίνεται πως αρχίζω να συμφωνώ μαζί τους... Τις ώρες που δεν ονειρεύομαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί να πω; Γύρω μας αλλάζουν τα πάντα και ένας νέος άνθρωπος αναζητά τρόπους και τόπους διασκέδασης. Αυτό είναι το πρόβλημα σήμερα;Κάνεις λάθος, πολλοί νέοι έχουν κουνήσει μαντήλι για άλλες πολιτείες και κράτη, όχι για διασκέδαση αλλά για δουλειά και για να αποκτήσουν περισσότερα προσόντα.Κι αν δε βλέπεις συνομιλήκους σου είναι γιατί άρχισε η μεγάλη φτώχεια, όχι γιατί διασκεδάζουν αλλού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μέλλον της πόλης είναι τα μαγαζιά; Όλα στρέφονται γύρω από κέντρα διασκέδασης; Αυτά δηλαδή είναι η αποκλειστική ψυχαγωγία;
Το άλλο πάλι; Αυτούς που θα μένουν πάνω από τα "φιλόξενα"ισόγεια που προτείνεις, τους σκέφθηκες; Η'αυτοί δεν υπάρχουν, δε δουλεύουν, δεν έχουν προσωπική ζωή;
Δεν διαφωνώ πως οι συνομήλικοί μου φεύγουν από την πόλη για καλύτερους όρους εργασίας. Ωστόσο, αυτό σημαίνει πως θα αναζητήσουν κάποια στιγμή και μία στέγη κοντά στον τόπο εργασίας και επειδή δεν είναι στο αίμα του Έλληνα να κάθεται σπίτι και να... κλαίει τη μοίρα του, θα υπάρξουν και οι ίσως ελάχιστες φορές που θα καθίσει σε μία καφετέρια της περιοχής του. Επίσης, μπορεί να έρχεται ένας «βαρύς» χειμώνας, αλλά δεν είναι καθόλου λίγοι εκείνοι που θα βγουν να συζητήσουν υπό τη συνοδεία ενός ροφήματος-σνακ κλπ. Γιατί αυτό να μη γίνεται και εντός των συνόρων της πόλης μας; Έστω και για μία-δύο-τρεις ημέρες της εβδομάδας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με τους «από πάνω», πάρα πολλά μαγαζιά αποτελούν τη βάση του κτηρίου, έχοντας από πάνω τους ορόφους διαφορετικής χρήσης.
Ας μη γελιόμαστε. Όταν υπάρχει θέληση, υπάρχουν και τρόποι. Σε αντίθετη περίπτωση, υπάρχουν μόνο δικαιολογίες...