ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Γιατί ακόμα μιλάνε άλλοι, αντί για τη δικιά μας γενιά για την κρίση;

            Του Κώστα Δ. Νικολάου

"Ώχου, δε βαριέσαι τώρα", "πού την βρίσκεις την όρεξη πραγματικά". Να πω ότι δεν το έχω ακούσει αρκετές φορές, θα πω ψέματα, για την προσπάθεια ενασχόλησής μου με τα κοινά, είτε αυτά λέγονται τοπικά των Σπάτων, είτε για το φιλοσοφικό ή μη ενδιαφέρον για το πώς έχει καταντήσει να είναι απέξω έτσι το πανεπιστήμιο που ήμουν (ΑΣΟΕΕ - τα τελευταία 3 χρόνια, ανάθεμα να πέρασα μία ημέρα απέξω και να μην είχε κρεμασμένο ΣΕ ΟΛΗ την πρόσοψη, ένα πανό κάποιας φοιτητικής παράταξης), είτε για τα περί οικονομίας γενικά και το μέλλον της Ελλάδας.

Γιατί αλήθεια να ασχοληθεί κάποιος; Μήπως γιατί δεν έχει με τί να ασχοληθεί; Δε νομίζω. Χρόνος υπάρχει; Όχι, σας το απαντάω εγώ. Έχω τα 

γνωστά, όμορφα ωράρια του ιδιωτικού τομέα, ξεκινάμε μαζί με το δημόσιο, στις 08.00 και τελειώνουμε με τη βραδινή βάρδια, επιλογή μας, δε λέω. Για αυτό ακριβώς, όμως ασχολούμαι (άντε και λίγο γιατί το έχω λόξα). Γιατί βλέπω ότι είναι πιθανό πια, να πάει στράφι αυτή η προσπάθεια, από εμένα και πολλούς πολλούς άλλους σκληρότατα εργαζόμενους Έλληνες, που δεν είναι λαμόγια και δεν κοροϊδεύουν. Έχει καταντήσει ανέκδοτο με ένα κολλητό μου, από τον Ιούλιο (!!!), προσπαθούμε να βρούμε μια μέρα χαλαρή, για να βγούμε με την ηρεμία μας έξω!!! Δε λέω, κι εγώ έχω οικογένεια με μικρό παιδί, αλλά κάπως έτσι δεν είναι και πολλοί άλλοι; Φυσικά, κάποιοι μπορεί να διαβάζουν και να κουνάνε το κεφάλι, από τη δημόσια καρέκλα, όμως πια δεν θα κουνάνε και τόσο το κεφάλι, γιατί νιώθουν αυτήν την καρέκλα να τρίζει σιγά σιγά, με περίεργες επιπτώσεις.

Τρελαίνομαι να ακούω για ανθρώπους που έχουν ΤΙΣ θέσεις, όπως το να είσαι πρωθυπουργός, υπουργός, γενικός γραμματέας, περιφερειάρχης, πρώην υπουργός κ.ο.κ. και να κλαίνε σα γριούλες "ααααααααχ, δεν το ήξερα, δεν μου το είπανε, δε με άφησαν". Ποιος δε σε άφησε κύριε; Γιατί δεν το είπες; Γιατί δεν υποβάλεις παραίτηση; Μία απλή θέση ευθύνης, έχεις σε μια ιδιωτική εταιρία και σηκώνεις θεούς και δαίμονες και δεν μπορεί ένας υπουργός; Δεν έχουν καταλάβει με αυτά που λένε, ότι πια έφτασε (όχι, θα έρθει), έφτασε η ώρα να μην κυκλοφορούν πια στο δρόμο; Είμαι σίγουρος τα επόμενα χρόνια θα έχουμε μετανάστευση πολιτικών, γιατί θα είναι επικίνδυνο για αυτούς στην Ελλάδα.

Ένα μέτρο, δεν γίνεται να το εφαρμόσουν σωστά; Προφανώς δε γίνεται. Δεν φταίει το μνημόνιο, δεν είναι καλά ή κακά τα μέτρα, απλά δε γίνεται τίποτα. Άνοιξε κανένα επάγγελμα; Κανένα, ούτε φαρμακοποιοί, ούτε τίποτα, όλα στο σκοτάδι, σιγά τώρα τους κουτόφραγκους. Αλλά αρκετά με αυτά.

Έχω αρχίσει να θυμώνω με τη δικιά μας γενιά, των 30άρηδων-40άρηδων, που έχουν φάει και τα πρώτα χοντρά "χτυπήματα". Ό,τι γίνεται, σε εμάς θα καταλήξει και τα παιδιά μας. Οι μεγαλύτεροι απέτυχαν, τέλος. Πόσο θα πληρώνουμε τη γενιά του πολυτεχνείου; Πόσο πια να τους ευχαριστήσουμε για ό,τι έγινε; Κοντεύουνε να τους ξεχάσει η ιστορία πια με αυτά που κάνουνε. Φάγανε, φάγανε, καλοπεράσανε, φάγανε τα δικά τους και 2 γενιών μετά, φτάνει πια όμως. Εμείς τί κάνουμε; Μέχρι πότε θα τους ανεχόμαστε; Γιατί παραμένουμε έτσι υπνωτισμένοι; Είμαστε ακόμα σε αδράνεια; Δεν προλαβαίνουμε από την καθημερινότητα; Δεν έχουμε δύναμη να σηκώσουμε κεφάλι από τα βάρη; Για το τελευταίο να το καταλάβω για πολύ κόσμο, όντως η κατάσταση είναι δραματική σε πολλές περιπτώσεις. Δεν είναι όλοι όμως έτσι. Δυστυχώς υπάρχει και το άλλο άκρο, του ενδιαφέρομαι, αλλά απογοητεύτηκα τόσο που τα παρατάω και απλά βρίζω καθημερινώς. Δεν είναι λύση αυτή. Ξέρω, αηδιάζει πολύ κόσμος (δεν είναι τυχαία η λέξη). Όμως, μόνο εκ των έσω ξεκινάει η αλλαγή...