«ΔΙΑΦΘΟΡΑ – ΗΘΙΚΗ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΙΚΟΤΗΤΑ»

Συστράτευση κατά της διαφθοράς, για την ηθική κι οικονομική ανάπτυξη!

Κυριάκου Κόκκινου

Δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω

Μέλους Ιδρυτικού Συμβουλίου ΚΙ.Ε.ΣΥ.

Υπήρξε ιδιαίτερα τιμητική η πρόσκλησή μου να μιλήσω στο Συνέδριο που διοργάνωσε στο Ευγενίδειο Ίδρυμα, την Πέμπτη, 19/12/2013, το Κίνημα Δικαστών, Δικηγόρων και Πολιτών κατά της διαφθοράς (Advocates and Judges for Justice and Development |AJ4JD.org|) και μεγάλη η χαρά μου να γνωριστώ με τους πρωτεργάτες της πρωτότυπης αυτής κίνησης, που οραματίστηκαν και υλοποιούν ένα τόσο μεγαλεπίβολο σχέδιο, η επιτυχία του οποίου θα μπορούσε να αλλάξει την Ελλάδα!

Στο πλούσιο πάνελ συμμετείχε, πλην του υπογράφοντος και ο ιδρυτής της κίνησης Δρ Πάνος Κρόκος, επιχειρηματίας και πρόεδρος του Περιβαλλοντικού Κοινοβουλίου, ο πρόεδρος της Κίνησης υπ. Δρ Γεώργιος Ράικος, επικοινωνιολόγος και σύμβουλος επιχειρήσεων, ο υπεύθυνος οργάνωσης Γιώργος Ιντζίδης και η υπεύθυνη επικοινωνίας Άντρη Λουκά, ενώ τη θεματολογία του συνεδρίου προσέγγισαν, καθένας βάσει της ιδιαίτερης προσωπικότητάς του, εκλεκτοί επιστήμονες και προσωπικότητες, όπως ο Γ.Γ. Διαφάνειας του Υπουργείου Δικαιοσύνης Γιώργος Σούρλας, ο Δικηγόρος Χάρης Οικονομόπουλος, ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών Πέτρος Δούκας, η βουλευτής των ΑΝΕΛ Ραχήλ Μακρή, η βουλευτής Μαρία Γιαννακάκη της Δημοκρατικής Αριστεράς, ο πρόεδρος της Δημιουργίας Ξανά Θάνος Τζήμερος, ο πρόεδρος της UNESCO Πειραιά και Νήσων Ιωάννης Κάτος και άλλοι εκλεκτοί επιστήμονες.

Το καταστάλαγμα της πολύωρης αυτής επιστημονικής εκδήλωσης υπήρξε η πάνδημη συμφωνία για μία κοινωνική και πολιτική συστράτευση για το ξερίζωμα του φαινομένου της διαπλοκής και διαφθοράς, που εξακολουθεί να ροκανίζει τα θεμέλια του κράτους και της κοινωνίας, με σύγχρονα και πρωτότυπα όπλα, που αναλύθηκαν ως αξιόλογα και αξιόπιστα μέσα, όπως οι συλλογικές αγωγές σε εγχώρια ή διεθνή όργανα, οι οποίες βάσει της διεθνούς εμπειρίας έχει αποδειχθεί ότι εύλογα αναμένεται να καταστείλουν και εξυγιάνουν το διεφθαρμένο δημόσιο βίο, παράγοντας αποτελέσματα μακράς διαρκείας.

Οι σκέψεις μου για την καταπολέμηση της διαφθοράς , τις οποίες μοιράστηκα με το ακροατήριο του συνεδρίου, είναι οι ακόλουθες:

«ΔΙΑΦΘΟΡΑ – ΗΘΙΚΗ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΚΙ ΟΡΓΑΝΙΚΟΤΗΤΑ»

Αισθάνομαι τιμή και μεγάλη χαρά, βρισκόμενος και συνομιλώντας με ανθρώπους με κοινές αρχές κι ανησυχίες, ανθρώπους με ένα ιδιαίτερο όραμα για την πατρίδα, την κοινωνία και την ανθρωπότητα ολόκληρη, που όλοι μαζί συμβάλλουν για να σηκωθεί όρθιος ο Άνθρωπος και ν’ ανέβει ένα πρόσθετο σκαλί ατομικής και συλλογικής εξέλιξης.

Μοιραζόμαστε ένα όραμα για μία πορεία προόδου, που ήρθε ν’ ανθίσει μέσα από τις στάχτες, στις πλέον αντίξοες συνθήκες, που αντιμετωπίζει η νέα αυτή γενιά, χωρίς αυτό ν’ αποτελεί όμως κάτι καινούριο.

Είναι αναμφίβολο ότι κοιτάζοντας πίσω στην ιστορία, καθένας μπορεί να διαπιστώσει ότι κάθε γενιά ανθρώπων είχε ν’ αντιμετωπίσει κάποιες ιδιαίτερες προκλήσεις, πολέμους, πτωχεύσεις, οικονομικές δυσκολίες, συγκρούσεις και εγκληματικότητα, δηλαδή όλα αυτά τα δεινά, με τα οποία είναι συνδεδεμένη η ανθρώπινη ύπαρξη, ως μία σχετικότητα του κόσμου, που καλείται να καταστεί Οντότητα ορίζοντας, βιώνοντας και υλοποιώντας το Καλό, την Αρετή, μέσα από τις συνεχείς συγκρούσεις, που άφθονα έχει να προσφέρει η ίδια η φύση της υλικής ζωής.

Το αποτέλεσμα , η συνισταμένη ΚΑΛΟΥ, που προκαλείται από τις συνεχείς αυτές συγκρούσεις, είναι το Αίτιο, ο Λόγος επί του οποίου στηρίζεται η ανθρώπινη ευημερία, υπό την ουσιαστική της έννοια κι όχι ως συνηθίζουμε να πιστεύουμε ως ένα άθροισμα αποκτημάτων. Για την ευημερία αυτή πάντα υπεύθυνος θα είναι ένας και μόνον παράγων. Ο Άνθρωπος κι οι επιλογές του, που αποτελούν εκδήλωση δράσης της μοναδικής του ιδιότητας, που ονομάζεται ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΒΟΥΛΗΣΗΣ.

Εμείς, καθένας ατομικά κι όλοι μαζί μέσα από τις συλλογικότητες στις οποίες μετέχουμε, είμαστε υπεύθυνοι για το επίπεδο Ευημερίας, που έχουμε επιτύχει, ένα επίπεδο συνεχώς και δυναμικά μεταβαλλόμενο.

Συζητούμε σήμερα για ένα παγκόσμιο φαινόμενο, τη ΔΙΑΦΘΟΡΑ και την φθοροποιό επίδρασή του στη ζωή των ανθρώπων και των κοινωνιών.

Πριν μιλήσω με λίγα λόγια για τα μέσα αντιμετώπισής του, επιτρέψτε μου μία απόπειρα ουσιαστικής εννοιολογικής προσέγγισης.

Προσέξτε ότι η ελληνική γλώσσα, με την ακρίβεια και ευστοχία απόδοσης ιδιαίτερων νοημάτων δεν χρησιμοποιεί τον όρο ΦΘΟΡΑ, αλλά ΔΙΑΦΘΟΡΑ, όπως και ανάλογα αποδίδει άλλης αντίστοιχης ποιότητας εκφάνσεις της δράσης των ανθρώπων, όπως ΔΙΑΠΛΟΚΗ.

Γιατί μπορεί η φθορά του ανθρώπου να αποτελεί μία φυσική κι αναμενόμενη συνέπεια των φυσικών νόμων, που εξουσιάζουν την υλική ζωή στο σύμπαν, ωστόσο η δια-φθορά αποτελεί διάδοση της φθοράς.

Αποτελεί μία επιλογή δηλαδή του ανθρώπου, να προσδώσει με τις ενέργειές του μεγαλύτερη καταστροφική δυναμική σ’ αυτές, διαδίδοντας την ατομική του φθοροποιό ασθένεια, μολύνοντας τους συνανθρώπους του, που επηρεάζει κι ενεργώντας ως καταλύτης του ΚΑΚΟΥ μέσα στον Κόσμο, ο οποίος έτσι μετατρέπεται από Κόσμημα των Ανθρώπων σε κόλασή τους.

Αυτή η δυναμική τάση διάδοσης της ασθένειας της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ, αποτελεί και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της, που πρέπει να κατανοηθεί απ’ όσους επιθυμούν να την θεραπεύσουν. Γιατί το χαρακτηριστικό αυτό αναπτύσσεται ως κρίσιμο μέσο αυτοσυντήρησης των «ξενιστών» της διαφθοράς, χωρίς το οποίο ο κοινωνικός και παγκόσμιος οργανισμός θα τους απέβαλλε, ως ξένα σώματα.

Προσεγγίζοντας το φαινόμενο από την άποψη της φυσικής και ηθικής ιδέας της ΟΡΓΑΝΙΚΟΤΗΤΑΣ, σύμφωνα με την οποία κάθε συλλογικότητα αποτελεί έναν Οργανισμό, όπου κάθε άνθρωπος αποτελεί μέρος και κύτταρό του, όπως επίσης και τα Έθνη αποτελούν κύτταρα του Πανανθρώπινου Οργανισμού, κατανοούμε ότι η Διαφθορά είναι μορφή κοινωνικού καρκίνου, άκρως επιθετικού, μορφή ιού άκρως μολυσματικού, που χρειάζεται έγκαιρη και αποτελεσματική θεραπεία, εις όφελος του συνόλου.

Και στην περίπτωση αυτή οι ΓΙΑΤΡΟΙ που καλούνται να ερευνήσουν για τα αίτια και τη θεραπεία, καλούνται να παράσχουν θεραπευτική αγωγή στον ασθενή άνθρωπο και κοινωνία και σε περίπτωση αποτυχίας αυτής να επέμβουν με κατάλληλα εργαλεία και γνώση, είναι ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Σ’ αυτούς ανήκει η ευθύνη, το βάρος και η τιμή για τη διαμόρφωση των συνθηκών που θα ζήσουν οι γενιές των ανθρώπων στη γη.

Και οι Νομικοί , Δικαστές και Δικηγόροι αποτελούν την επιστημονική ελίτ, που λόγω γνώσεων και εμπειρίας, περισσότερο απ’ όλα τα λοιπά επαγγέλματα έχουν την ικανότητα να αντιπαλέψουν και θεραπεύσουν ως αριστοτέχνες χειρουργοί την επικίνδυνη και θανατηφόρα ασθένεια.

Αρκεί να μην τρομοκρατηθούν αντικρύζοντας το τέρας, το Λεβιάθαν της διαφθοράς, που άλλοτε με τις Σειρήνες του τους παρασύρει οικειοθελώς στα σωθικά του, ενώ άλλοτε αποκαλύπτει το τρομακτικό του πρόσωπο , σε όλη την απάνθρωπη και αποκρουστική του διάσταση, παγώνοντας τους αδύνατους εξ αυτών.

Για να μην υπάρξουν θύματα του τέρατος αυτού, πρέπει όμως να είναι οπλισμένοι με τα αναγκαία μέσα και όπλα του αγώνα, ελεύθερο πνεύμα, ασυμβίβαστη ηθική, ενάρετη ζωή, αποφυγή κάθε εξάρτησης, διάθεση προσφοράς στα πλαίσια του λειτουργήματός τους.

Δεν μιλώ ως ένας ακόμη ονειροπόλος, αλλά απόλυτα προσγειωμένος στις ανάγκες της πραγματικότητας και του αγώνα, που καλούμαστε να κάνουμε, εντασσόμενοι στις δυνάμεις καταπολέμησης της αρρώστιας της ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ και ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ.

Αν δεν έχουμε, αν δεν παλεύουμε να διατηρήσουμε, αν δεν «αθλούμαστε» για ν’ αναπτύξουμε τις ιδιότητες του Σωκρατικού ΦΥΛΑΚΑ της Πολιτείας, δεν έχουμε καμμία ελπίδα ν’ αντιπαλέψουμε το τέρας, γιατί έχει τα μέσα να διαφθείρει καθένα, που επιχειρεί εναντίον του, με άφθονο χρήμα, απειλές, βία, σεξισμό κι όλη αυτή την ποικιλία εξαρτήσεων, που φυλακίζει τους ανθρώπους στις σύγχρονες φυλακές τους.

Γιατί όμως υπάρχει το τέρας;

Με βάση την θεμελιώδη υπόθεση της Οικονομικής Ανάλυσης του Δικαίου, ο άνθρωπος είναι ορθολογιστής, εγωιστής, μεγιστοποιητής χρησιμότητας [rational, self-interested, utility maximizor]. Αυτή η υπόθεση αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό μέρος της ανθρώπινης προσωπικότητας και συμπεριφοράς.

Με τη σημαντική διαφορά ότι μπλεγμένος μέσα στα πάθη, τις αδυναμίες και τη σχετικότητα των πραγμάτων, πολλές φορές ο άνθρωπος αγνοεί τι είναι το πραγματικά ΧΡΗΣΙΜΟ και ΑΝΑΓΚΑΙΟ, γιατί έχει απολέσει την επαφή με το επίπεδο ιδεών, που δίνει τις σχετικές απαντήσεις.

Έτσι ο σύγχρονος άνθρωπος μέσα από ένα άκρως στρεβλωτικό περιβάλλον εκπαίδευσης κι εργασίας, υποθέτει ότι η μεγιστοποίηση της χρηματικής ή άλλης μορφής περιουσίας, αποτελεί την αναγκαία για τη διασφάλιση της ευημερίας του συνθήκη, άλλος υποθέτει ότι αυτό διασφαλίζεται με άλλης μορφής εξαρτήσεις, εξουσιάζοντας ανθρώπους ή παίζοντας παιχνίδια και στοιχήματα με τη ζωή ολόκληρων λαών, άλλος πουλά την ψυχή του για πάσης φύσεως υλικές απολαβές.

Ποιος ο ρόλος μας ως Νομικών στον αγώνα αυτό;

Κατ’ αρχάς ας επαναπρογραμματίσουμε τους εαυτούς μας, στις θετικές συλλήψεις, γιατί δεν κάνουμε αγώνα κατά της διαφθοράς, αλλά αγώνα για συνείδηση κι αρετή, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.

Η συνείδηση κι η αρετή είναι τα φάρμακα που εξοντώνουν οριστικά την αρρώστια.

Μέχρι όμως να δράσουν αυτά απαιτείται ο ασθενής να μην αποβιώσει κι έτσι χρειάζονται συνεχείς δράσεις αντιμετώπισης των συμπτωμάτων της.

Εκεί οι νομικοί έχουμε ένα ιδιαίτερο ρόλο.

Το ρόλο αυτό τον είδαμε έντονα να αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια στην καταρρέουσα από τα λάθη της και τις πιέσεις του άρρωστου διεθνούς συστήματος, Ελλάδα.

Αίφνης τα τελευταία έτη αποκαλύφθηκε δημόσια το αποκρουστικό πρόσωπο της υψηλής πολιτικής και οικονομικής διαφθοράς, αιτία κατασπατάλησης των δημόσιων πόρων της χώρας και άφεσης ανεκμετάλλευτου του πλούτου της, πάντα με το αζημίωτο για κάποια από τα πρόσωπα, που λάμβαναν καίριες αποφάσεις.

Στο αντίποδα και ως μέσο φυσικής αντίδρασης, η κοινωνία παρήγαγε σειρά αντισωμάτων , αναπτύσσοντας ένα νομικό ακτιβισμό.

Δεκάδες οι μηνύσεις και οι ποινικές διώξεις, που ασκήθηκαν κι ελπίζουμε ότι θα οδηγήσουν στη σε βάθος διερεύνηση και απόδοση ευθυνών, ως μέσο όχι εκδίκησης αλλά επιβίωσης της ίδιας της κοινωνίας, που διψά πλέον, πριν από την αποκατάσταση της οικονομικής ισορροπίας, για κοινωνική δικαιοσύνη.

Δεκάδες οι ομαδικές αγωγές κατά αποφάσεων και πράξεων της διοίκησης, που χωρίς τη δέουσα κοινωνική συναίνεση, επαρκή σχεδιασμό και νομιμοποίηση, ήρθαν να αποσαθρώσουν τον κοινωνικό και οικονομικό ιστό της Ελλάδας , αλλά κι άλλων κρατών που τελούν υπό ανάλογο καθεστώς διεθνούς ομηρίας.

Οι αντιστάσεις τεράστιες, αλλά και οι προοπτικές ελπιδοφόρες, αρκεί εμείς ως νομικοί , αλλά και η κοινωνία να επιμείνουμε προσηλωμένοι στο στόχο, που είναι να κερδηθεί ο πόλεμος.

Η αναγέννηση της κατεστραμμένης χώρας ξεκίνησε από το ξύπνημα των πολιτών της από το λήθαργο της εικονικής ευημερίας, που ουσιαστικά υπέκρυπτε την εξάρτησή τους σε πάσης φύσεως παραισθησιογόνα και την πορεία του στην ανάπτυξη αξιόλογων συλλογικοτήτων και πρωτοβουλιών, όπου καθένας θα βρει αυτήν που εκφράζει την ιδιαίτερη προσωπικότητά του, για να δράσει κι αυτός, με βάση τις γνώσεις και τις ικανότητές του.

Μη νομίζετε ότι όλα αυτά είναι άμοιρα οικονομικών αποτελεσμάτων, γι’ αυτό που αποκαλούμε αφηρημένα ανάπτυξη!

Ας αναρωτηθούμε κατ’ αρχάς, όταν αναφερόμαστε στην ανάπτυξη, μιλούμε γι’ ποίου στοιχείου και με ποια κριτήρια κι ας συμφωνήσουμε σε αυτά τα ουσιώδη σημεία;

Ναι επιθυμούμε ανάπτυξη οικονομική, αλλά υπό όρους μίας νέας ηθικής, που θα λαμβάνει υπ’ όψη τις αρχές της βιωσιμότητας και της συστημικής επιστήμης, γιατί χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη, διαφάνεια και ευνομία, ούτε τα μέλη του συνόλου, ούτε το σύνολο μπορεί να προσδοκεί μία ισορροπημένη λειτουργία και την υφ’ όλων μας επιδιωκόμενη ευημερία.

Αγαπητοί φίλοι, καθώς η ανθρωπότητα κινείται ανερμάτιστη μέσα σε ένα απάνθρωπο λαβύρινθο, κινούμενη προς την αυτοκαταστροφή της από ένα αενάως αυτοαναγεννώμενο και υπ’ αυτής παραγόμενο Μινώταυρο, οφείλει ως μέσο αυτοσυντήρησής της, να ακολουθήσει δύο μεθόδους.

Είτε ν’ ακολουθήσει το μίτο της Αριάδνης προς την ξεχασμένη από τους πολλούς ΑΡΧΗ, είτε με τη βοήθεια πολλών συνεργαζομένων συνειδητών πολιτών, να υψωθεί πάνω από το λαβύρινθο, αντικρύζοντας την έξοδο.

Τόσο η πορεία προς την Πηγή όσο και η ύψωση πάνω κι εκτός του προβλήματος, συνιστούν μέσα κάθαρσης , ατομικής και συλλογικής κι απαιτούν επίσης όλοι μαζί να συνεργαστούμε με συνείδηση για τον καλό αυτό σκοπό, που μας αφορά όλους.

Πιστεύω ακράδαντα ότι η κρίση που βιώνουμε αποτελεί μία μοναδική ευκαιρία να επιτύχουμε τους ανωτέρω στόχους, που τόσο ξεκάθαρα εμφανίστηκαν στη ζωή μας κι είμαι βέβαιος ότι ο αγώνας αυτός θα δικαιωθεί»!

Επειδή δε δεν υπάρχει τίποτε «τυχαίο», αφού ΤΥΧΗ, όπως ανέφερε ένας αξιόλογος ερευνητής της αλήθειας, είναι «το άγγιγμα του Θεού στον κόσμο», το συνέδριο της ανωτέρω ΚΙΝΗΣΗΣ κατά της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ, ακολούθησε μία άλλη ημερίδα , την επόμενη ημέρα στο ΧΙΛΤΟΝ, όπου καθηγητές κι επιστήμονες ανέπτυξαν μία εξαιρετική εργασία του ΠΑΝΤΕΙΟΥ Πανεπιστημίου για την συμβολή της Ηθικής Παιδείας στην Ευημερία και την δι’ αυτής αντιμετώπιση των Κρίσεων!!! Σε μία γεμάτη από παλλόμενους νέους κυρίως φοιτητές αίθουσα, συζητήθηκαν διαστάσεις αυτού του νοσηρού φαινομένου, που καταλύει τον ανθρωπισμό, το δίκαιο, την ειρήνη και τη δημοκρατία, τα θεμέλια δηλαδή κάθε κράτους και κάθε κοινωνίας και ερευνήθηκαν οι προτεινόμενες λύσεις.

Με τη διαπίστωση αυτή της σημαντικής ωρίμανσης της κοινωνίας να αποτινάξει από πάνω της τις πάσης φύσεως μέχρι σήμερα ιδεολογικές αγκυλώσεις τύπου παλιών ιδεολογιών (φιλελευθερισμού, καπιταλισμού, κομμουνισμού, σοσιαλισμού, αναρχισμού κλπ) και τις ξεπερασμένες πολιτικές εφαρμογές τους, με τις διχαστικές για την κοινωνία πολιτικές διαδικασίες κι οργανώσεις (ανούσιο κομματισμό και ταξικές διακρίσεις, δικτατορίες ή καταστροφικές συγκρούσεις), αναζητώντας την ΟΡΓΑΝΙΚΗ διασύνδεση και συνένωση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων των λαών και της ανθρωπότητας για την επιδίωξη της ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ, για την οποία φτιάχθηκε ο άνθρωπος και με μία ελπιδοφόρα κι αισιόδοξη Πίστη, εύχομαι σ’ όλους ευτυχισμένα κι ευλογημένα Χριστούγεννα και ένα πολύ καλλίτερο νέο Έτος!